خواب کودکان
خواب کودکان
یک نوزاد در شبانه روز به طور متوسط 16 تا 17 ساعت می خوابد که از هر فرد به فرد دیگر بر مبنای عوامل ژنتیکی، شرایط دوران حاملگی و زایمان فرق می کند. این امکان وجود دارد که از نخستین روزهای زندگی، نوزادان کم خواب را از نوزادان پرخواب متمایز کرد.
در ابتدا تفاوتی بین خواب روزانه و شبانه نوزادان وجود ندارد. والدین ضروری است با به کارگیری اقداماتی خواب نوزادان را تنظیم کنند تا در 4 ماهگی طول مدت خواب در شب بیشتر و زمان های بیداری در خلال روز طولانی تر شود.
در پایان نخستین سال زندگی کودک هنوز هم به 15 ساعت خواب شبانه روزی نیاز دارد. خواب شبانه 10 ساعت طول می کشد و افزون بر آن صبح و بعدازظهر هم می خوابد.
در جریان سال دوم زندگی بیشتر کودکان از خوابیدن اکراه دارند. بسیاری از آن ها در خلال شب بیدار می شوند. این بیداری ها با نخستین رویاها و اضطراب های ناشی از تنهایی و تاریکی همراه است. از این سن کودک علیه خواب مبارزه می کند. در این زمان به تفاهم و پشتیبانی والدین بیش از قدرت نمایی و تحکم آن ها نیازمند است.
خواب روزانه در حدود 4 سالگی حذف می شود و مجموع ساعات خواب به تدریج کاهش می یابد.
مشکلات خواب کودکان
کودکانی که خوب تغذیه نمی شوند بد نیز می خوابند. البته آن چه در خلال بیداری رخ می دهد بر روی خواب هم تأثیر می گذارد و در بسیاری از موارد تحریک بیش از حد کودک در بیداری و عوامل بیرونی نامتناسب مانند صدا، حرارت مفرط و یا تغییرات غیرمنتظره می تواند فرایند خواب را مختل کند.
در حدود 9 تا 12 ماهگی کودک نخستین مخالفت های جدی با خواب و تمایل به حفظ تماس با محیط را آشکار می کند چرا که دچار اضطراب از دست دادن مادر و افراد مورد علاقه اش بر او حاکم می شود. که در اینجا نقش مراقبت های مادرانه نقش بنیادی دارد. آغوش گرفتن، صدا، حرارت و نوازش مادر خواب را مملو از یک بار عاطفی می کند و به نوزاد اجازه می دهد که این اضطراب را پشت سر بگذارد تا خود را به خواب بسپارد.
به هر حال توجه به بی خوابی های زودرس در کودکان ضروری و باید با مراجعه به روان شناس این مشکلات کاهش یابد چرا که این بی خوابی ها جو عصبی و استیصال در خانواده ایجاد کرده که به خودی خود موجب بحث های شدید و رفتارهای تند والدین با یکدیگر می شود که بر مشکلات خواب کودک می افزاید.
بیشتر مشکلات مرحله به خواب رفتن کودک ناشی از مشکلاتی است که در ایجاد یک فضای مناسب برای انتقال از بیداری به خواب به وجود می آید. عوامل متعددی از جمله خوابیدن در اتاق والدین می توانند این حالت انتقالی را دچار مشکل کنند.
جداسازی محل خواب کودک از محل خواب والدین
روان شناسان توصیه کرده اند که از همان بدو تولد بهتر است محل خواب نوزاد از والدین جدا شود. در غیر این صورت هر چه زودتر این شرایط اتفاق بیافتد ضربه کمتری به کودک می زند. البته تا 6 ماهگی یا تا زمانی که کودک بتواند به خوبی غلت بزند این جداسازی مستلزم سر زدن به وی به صورت مرتب و در فواصل زمانی کوتاه است. و زمانی که کودک به خوبی غلت زد و توانست موقع خواب در شرایط مختلف قرار گیرد می توان به راحتی او را در هنگام خواب در اتاق خود رها کرد.
کابوس ها
کابوس ها فراوان ترین نوع مشکلات خواب را تشکیل می دهند و براساس بروز مکرر خواب های ترسناکی که بیداری را در پی دارند مشخص می شود. البته همه افراد دچار کابوس و یا خواب های نامطبوع می شود که به بیداری می انجامد اما این خواب ها معمولاً نادر و کوتاه مدت هستند و در زندگی فرد مشکلاتی را ایجاد نمی کنند.
سن آغاز کابوس ها 3 تا 6 سالگی است که اگر در هفته چند بار تکرار شود می تواند موجب رنج کودک و والدین شود. کابوس ها در کودکان می توانند به دنبال شرایط ناراحت کننده ، آزار دهنده و یا منزجر کننده در بیداری بروز کنند.
مطالب زیر را حتما مطالعه کنید
کودکان و پدران
لجبازی کودکان
به دنیا آمدن فرزند دوم
وجود یک نوزاد در خانواده برای دوست داشتنی ترین و آماده ترین کودکان هم ممکن است فشار روانی و استرس داشته باشد.
کودک باید قبل از تولد نوزاد از بارداری مادر مطلع شود. زمان مناسب برای شروع گفتگو سه ماهه دوم بارداری است.
واکنش اولیه کودک آرام و ملایم است. اما سوال هایی در ذهنش نقش می بندد
دیدگاهتان را بنویسید